|
|
| Zdjęcia: Piotr Mikołajczuk Tekst: Ewa Miłaczewska All on this website (c) by Piotr Mikołajczuk & Ewa Miłaczewska & Leszek Bielecki |
 Data powstania strony 9 XII 2006r.Data ostatniej modyfikacji 9 XII 2006r. |
Żagnica jesienna
( lub żagnica mniejsza)
Aeshna mixta
W Polsce żyje kilka gatunków żagnic. Wszystkie są
duże, łatwe do zauważenia. Wszystkie piękne. Tylko tak trudno zrobić im
zdjęcia. To co udało się zrobić Piotrowi to dla mnie po prostu cud.
Może kiedyś ja też coś takiego zobaczę....
Zapraszam - warto przeczytać tę opowieść!!!
| Żagnica jesienna jest pospolitą ważką,
ale spotykaną dopiero od drugiej połowy lipca, aż do listopada, jak
pisze J. Wendzonka w swej książce „Owady okolic Funki – Ważki”. Tak
zapewne jest w cieplejszych okolicach Polski, we wschodniej Polsce już
w październiku występują pierwsze przymrozki, które definitywnie kończą
okres występowania ważek. Piotr Mikołajczuk spędził lato nad ogromnymi zbiornikami wodnymi powstałymi w wyeksploatowanej częściowo żwirowni w rodzinnym Międzyrzecu Podlaskim. Tam też przeżył coś, czego szczególnie mu zazdroszczę i o tym będzie ta opowieść. |
| Na zdjęciach poniżej
widzimy
międzyrzecką żwirownię w sierpniowy dzień. Niby nic takiego – woda, na
przeciwległym brzegu pas starych drzew i kawałek piaszczystej plaży –
na pierwszym planie trzciny utrudniające dostęp do wody. Proszę jednak
powiększyć te jednakowe
zdjęcia i zobaczyć, co dzieje się wśród tych trzcin! |
|
| Na każdym z dwóch zdjęć widzę co najmniej 15
ważek w locie. Piotr
twierdzi, że było ich mnóstwo i latały jak muchy obijając się o niego i
wydając głośny szelest skrzydeł. Na długości około 15 metrów ścieżki
nad brzegiem żwirowni widział ich setki. Były tam dorosłe, w pełni
wybarwione samce i samice. |
) |
| Wszystkie zdawały się być zajęte raczej
polowaniem, nie było tam
żadnych zachowań rozrodczych. Piotr był tym zjawiskiem zachwycony i
zaszokowany i wcale mu się nie dziwię, też chciałabym być tam w takiej
chwili. Takie masowe wystąpienie dużych ważek to widok naprawdę
wspaniały. Piotr nazwał to nawet „rojem”, choć wie doskonale, że
zjawisko roju, czyli społeczeństwa u ważek nie występuje. Ważka to
samotny myśliwy. |
) |
Samiec male
| Żagnica jesienna jest to ważka o długości 63
mm i rozpiętości skrzydeł 88 mm, stąd niektóre źródła podają jej nazwę
– żagnica mniejsza. Na zdjęciu obok widzimy pięknego samca z
jaskrawoniebieskimi plamkami na czarnym odwłoku. Widać również na
żółtawym czole charakterystyczną czarną plamkę w kształcie litery T. Ci, którzy dobrze znają opisy ważek umieszczone w tej witrynie mogą pomyśleć, że to zdjęcie przypomina bardzo charakterystyczne zachowania ważki lecicha pospolita. Ale to tylko przypadek, że Piotrowi udało się uchwycić taki moment. Żagnica jesienna nie ma takich przyziemnych ciągotek :)) |
) |
| Latające wokół Piotra żagnice zaczęły
przysiadać na trzcinach i pozować do zdjęć portretowych. |
) |
| Udało się zrobić nawet kilka zdjęć z bliska.
Na tym widać wspaniale dwa szerokie żółte pasy na tułowiu. Nogi żagnicy
jesiennej są brązowo-czarne. |
) |
| Na wierzchniej stronie tułowia ważka ma dwie
małe żółte plamki w
kształcie przecinków. Plamki te często bywają mniej widoczne, a nawet
zanikają. Na czole ważki widać charakterystyczny czarny wzór - coś na kształt litery T a może "kotwicy". Widać tu również trójkąty analne na tylnych skrzydłach samca. Trójkąty te zawierają trzy komórki. |
) |
| Fantastyczne zbliżenie pokazuje niesamowite
szczegóły. |
) |
| Ważek ciągle było dużo i siadały często obok
siebie. Tym dwóm samcom , jak widać ani w głowie walki o terytorium. |
) |
Samica female
| Wkrótce Piotr zauważył wyróżniające się wśród
ważek samice. Ubarwione były mniej jaskrawo, zamiast jaskrawego
niebieskiego koloru widzimy blady turkusowy. |
) |
| Oczy samic są ciemniejsze, prawie nie
zawierają niebieskich błysków. Skrzydła tylne są zaokrąglone. |
) |
Para
| Wkrótce udało się Piotrowi zaobserwować i
wykonać wiele zdjęć kopulujących na gałązkach wierzb par.
Wykorzystywały w tym celu wierzbę, doskonale zdając sobie sprawę, że
trzciny, trawy i inne rośliny zielne nie są w stanie bezpiecznie
utrzymać ciężaru pary. Na tym zdjęciu widzimy z boku sposób w jaki
samiec chwyta narządami analnymi za głowę samicy i jak samica pobiera
nasienie. |
) |
| Ta sama para fotografowana od strony
grzbietowej. Wspaniale tu widać różnicę w budowie tylnego skrzydła u
obu płci. |
) |
| To inna para, tu najlepiej widać składający
się z trzech komórek trójkąt analny, plamkę na czole i plamki na
tułowiu. |
) |
* * *
Rzeczywiście niesamowite zdjęcia! I niesamowita sytuacja - taka ogromna ilość ważek. Dla mnie to jest niebywałe, dla Ewy również! Dla nas żagnice to królowe jezior, a u Piotra to zwykłe "wróble" :-)))))
Jak zwykle dziękuję za wspaniałe zdjęcia i za opracowanie.
| Wszystkie zdjęcia jakie pokazuję na moich stronach są robione ważkom żywym i nie złapanym. |
| Wszystkiego o ważkach
możecie dowiedzieć się tutaj Almanach ważkowy czyli wszystko o ważkach |
|
){kind=link}
){kind=link}