|
|
| Tekst i zdjęcia :
Ewa Miłaczewska
All on this website (c) by Ewa Miłaczewska & Leszek Bielecki |
 Data powstania strony 11 VII 2006r.Data ostatniej modyfikacji 11 VII 2006r. |
Łunica czerwona
Pyrrhosoma nymphula
Po dwóch latach od
powstania mojej strony o łunicy Ewa przygotowała swoje
opracowanie - zapraszam!
| Łunice
czerwone są niewielkimi ważkami. Ich długość wynosi
zaledwie 34 mm, a rozpiętość skrzydeł 48 mm. Są więc
o cały centymetr krótsze od zapałki, a ich odwłoki też
są od zapałki cieńsze! Te małe ważki są dość
trudne do obserwowania ze względu na dużą płochliwość.
Łunice czerwone są ważkami pospolicie występującymi nad wszelkiego typu wodami, szczególnym jednak upodobaniem darzą wody płynące i torfowiska. Zamieszczone tu zdjęcia robiłam nad naszym oczkiem wodnym. Do rzeki Rządzy jest około 0,5 km, wokół działki jest sporo podmokłych łąk i torfowisk, ponadto najbliższa płynąca woda jest w kanałku melioracyjnym na granicy naszej działki. Mimo, iż książki podają, że łunice czerwone można spotkać od końca kwietnia do początku sierpnia - nigdy nie widziałam ich przed końcem maja i chyba nigdy już w lipcu, nigdy też nie występowały u nas licznie. Nasza działka rekreacyjna, na której obserwuję ważki, położona jest w powiecie Mińsk Mazowiecki, a to już wschodnia Polska i warunki klimatyczne dla ważek niełatwe. Dominującym kolorem w ubarwieniu tych ważek jest kolor czerwony, stąd oczywiście ich nazwa. Czerwone są ich odwłoki, paski na śródtułowiu i oczy. Na odwłokach samców, od nasady licząc, 6 pierwszych segmentów to segmenty czysto czerwone. Następne mają przewagę koloru czarnego. Czerwone zabarwienie u łunic z wiekiem ciemnieje i traci swą jaskrawość. |
| Na fotografii obok jest samiec łunicy, u którego oprócz barw na odwłoku widać doskonale metaliczne, złotawe zabarwienie wierzchniej części tułowia. | ) samiec male |
| Ten samiec usiadł w charakterystycznej dla ważek pozycji na pędzie skrzypu wodnego. Widać tu wyraźnie w jego ubarwieniu jeszcze jeden kolor. Na bokach i spodzie tułowia występuje jaskrawy kolor żółty. Widać również czarne nogi, czarne żyłki skrzydeł i ciemnoczerwone pterostigmy. | ) |
| Na tym zdjęciu mamy niemal wszystkie omówione powyżej cechy, a najpiękniej błyszczące metalicznie "plecy" tej ważki. | ) |
| Obok widzimy kopulujące pary. Jak wszystkie ważki, łunice robią to w pozycji "serduszka". | )
|
| Odwłok samicy jest wyraźnie grubszy niż odwłok samca. Na zdjęciach widać również, że żółte ubarwienie pojawia się również na głowie tych ważek. | )
|
| Po kopulacji cały tandem przenosi się nad powierzchnię wody, aby szukać dogodnego miejsca do złożenia jaj. Ta para szuka swojego miejsca na liściach i łodydze bobrka trójlistnego. | )
|
| Inna para, podobnie jak robią to często łątki dzieweczki, próbuje złożyć jaja pod skórkę liścia grzybienia. Widać tu, że odwłok samicy ma znacznie więcej barwy czarnej niż odwłok samca. Już począwszy od szóstego - segmenty są czarne, ponadto na każdym z czerwonych segmentów od 1 do 5 występuje cienki czarny paseczek. | )
|
| Leżąc na ziemi i śledząc ważki przysiadające na pobliskich roślinach, zauważyłam, że i mnie "ktoś" przygląda się bacznym wzrokiem. Ze zdziwieniem odkryłam również, że ta ważka ma wszystkie nóżki w powietrzu. Nie widzę ruchu skrzydeł, co więc jest dla tej ważki punktem podparcia? | )
|
| Odsunęłam się nieco w bok i już wiedziałam o co tu chodzi - przecież to parka składająca jajeczka. A więc jest nadzieja na spotkanie i w przyszłym roku - z potomstwem tej pary. | )
|
| Łunice nie są wdzięcznymi
ważkami do fotografowania, są bardzo płochliwe,
jeszcze bardziej niż inne ważki. Więc z tym większym
uznaniem pokazuję to zdjęcie. Gratuluję tak świetnego ujęcia! |
) |
* * *
Dziękuję Ewo za kolejne opracowanie!
| Wszystkie zdjęcia jakie pokazuję na moich stronach są robione ważkom żywym i nie złapanym. |
| Wszystkiego o ważkach
możecie dowiedzieć się tutaj Almanach ważkowy czyli wszystko o ważkach |
|