Data powstania strony 6 I 2005r. Data ostatniej modyfikacji 6 I 2005r.

Jeziorko Stanisława

Pewnego dnia przyszedł pierwszy list od Stanisława:

Oczywiście od razu odpisałem, że temat ten interesuje dużą grupę ludzi i z ciekawością czekam na jego zdjęcia i opisy. Po kilku dniach dotarło do mnie opracowanie Stanisława. Przedstawiam je w całości.

XI 2002 Przyjechała koparka i wykopała wielki dół. Dół miał 4m głębokości, ale musiałem trochę zasypać aby ukształtować półeczki na rośliny. To co widać w dole, to woda, która od razu naszła. I tu od razu rada - głębokie oczka wodne trzeba kopać pod koniec lata, kiedy poziom wód gruntowych jest najniższy.

V 2003 Przez całą zimę walczyłem z folią. A to się obsunęła, a to była dziura, a to jeszcze coś innego. Jak pamiętacie zima 2002/2003 skończyła się w okolicach połowy maja, więc dopiero w maju zabrałem się do poprawiania oczka. Obłożyłem całe łupkami z piaskowca (chyba z piaskowca). Poszły na to 4 palety kamieni.
W maju 2003 dodałem strumyk. Strumyk polega na tym, że pompa zanurzona w oczku tłoczy wodę do beczki w ziemi, a stamtąd już woda sama spływa, oczyszczając się i napowietrzając. Strumyk wyłożony jest folią i wysypany bardzo grubym żwirem. Chciałem aby w strumieniu zaczęły rosnąć różne rośliny, a wokół strumienia paprocie, ale na to jeszcze trochę muszę zaczekać.

VII 2003 Po wschodniej stronie oczka zrobiłem dość duże wypłycenie. Okazało się idealne dla roślin, które rosną płytko i dla narybku. I tu popełniłem duży błąd - posadziłem rośliny w starych plastikowych doniczkach. Nie za bardzo chcą w nich rosnąć. Powoli przesadzam je do starych skrzynek - w skrzynkach korzenie mają dostęp do świeżej wody i mogą się rozprzestrzeniać.
Rośliny znalazłem w rowie przy drodze i u znajomych na działce - wiadomo kradzione rośnie najlepiej ;-) Przy okazji zrobiłem bardzo dobrze żabom i karasiom, które tu właśnie się trą.

VII 2003 Po południowej stronie mam dość dużą (szerokość ok. 1m, długość 5m półkę) na głębokości 1m. Ta półka jest na trzciny, grążele i lilie wodne. Z grążelem popełniłem ten sam błąd - wsadziłem go do doniczki, w której nie za bardzo chciał rosnąć.
Na jesieni 2004 przesadziłem grążel do dużej skrzynki, do podłoża z torfu, piasku i ziemi doniczkowej. Wiem, że to działa, bo w takiej skrzynce rośnie u mnie lilia wodna (na następnych zdjęciach). Czekam teraz niecierpliwie wiosny i pięknych żółtych kwiatków grążela.

VII 2003 Takie oczko wodne w środku lasu to skarb dla małych zwierzątek.

III 2004 Zimę przeżyły mi wszystkie rybki! W jeziorku mam 11 orf, kilkanaście karasi (nie wiem ile bo się mnożą jak króliki) i 3 jesiotry. Jesiotry oglądam nurkując ABC, bo te rybki nie za bardzo lubią wypływać na powierzchnię.
Profilaktycznie zainstalowałem najprostszy akwariowy brzęczyk napowietrzający wodę. Pompy wodnej do rzeczki również nie wyłączam przez cały rok.

V 2004 Rzeczkę szczególnie upodobał sobie mój pies, który bardzo lubi chłodzić się w niej w upalne wiosenne dni.
Jeziorko otaczają trawy (miskant chiński), które nazywam trzcinami. Startują w połowie maja i po miesiącu mają po 1.5m wysokości.

VI - VII 2004 W maju 2004 dostaliśmy od znajomych kłącze lilii wodnej. Posadziłem je w skrzynce, tak jak pisałem wcześniej i zamarłem ze zdumienia... Po 2 miesiącach lilia miała kilkanaście pięknych wielkich kwiatów. Ostatnie kwiaty miała w październiku! Komu kłącze komu ;-) ?

VII 2004 Staw zaczyna wyglądać coraz bardziej dziko. I o to właśnie chodzi. Przy powierzchni widać orfy. To są bardzo wdzięczne rybki. Zjadają wszystko - od koników polnych, much, ważek po wielgachne gzy. Warto dodać, że nie dokarmiam ryb w żaden sposób. I chyba mają się dobrze skoro się mnożą i skoro rosną?

VII 2004 Mam własne, już drugie pokolenie jaszczurek, żab i zaskrońców.

VIII 2004 Latem woda w jeziorku ma 25 stopni. Nic dziwnego, że dzieci naszych znajomych nie mogą się powstrzymać.

XII 2004 W tym roku to właściwie nie ma zimy - jeziorko nie zamarzło, ale prześlicznie wszystko wygląda przykryte świeżym śniegiem.

* * *

I tak oto w środku zimy-niezimy powstała kolejna strona. Jak widać na budowę strony o stawie nie ma złej pory! No, na budowę prawdziwego stawiku lepiej jednak poczekać do lata. Ale już teraz warto wszystko dokładnie planować i jak najwięcej czytać. I niech ta strona będzie kolejną porcją informacji o tych sprawach - dziękuję Stanisławie za ciekawe opracowanie. Właśnie takie praktyczne informacje o własnych błędach i sukcesach są najwartościowsze!