Data powstania strony 7 I 2006r.

Data ostatniej modyfikacji 7 I 2006r.

300 milionów lat z życia ważek



Kolejny raz Ewa przedstawia ważki - ale tym razem nie swoje zdjęcia. Cóż - troszkę trudno jest zrobić zdjęcia ważkom, które nie żyją od 300 milionów lat. Dlatego dziś wyjątkowo pokażemy zdjęcia z sieci, prezentowane przez różne muzea przyrodnicze i geologiczne. Tablica stratygraficzna jest wykonana przez Ewę na podstawie jej wiedzy i ogólnie dostępnej literatury. Zapraszam!

 

Pierwsze ważki zostały napotkane i udokumentowane w skałach pochodzących z późnego karbonu. Ich skamieniałe ciała lub fragmenty ciał znaleziono w węglu kamiennym, który powstał z roślin żyjących 300 milionów lat temu, gdy wszystkie obecne lądy stanowiły jeden kontynent, panował na nim ciepły klimat, a wśród licznych bagien i terenów podmokłych rosły ogromne skrzypy, paprocie i mchy. W okresie późnego karbonu żyło wiele gatunków ważek, a masowe ich występowanie zdaje się świadczyć, iż pierwsze z nich mogły pojawić się dużo wcześniej. Budowa karbońskich ważek nie odbiegała w istotny sposób od budowy dużych ważek żyjących dzisiaj. Podobne też były ich proporcje. Skrzydła tych ważek były prymitywnie użyłkowane, pozbawione były węzełka i pterostigmy, które występują u ważek dzisiejszych. Nawet w pozycji spoczynkowej sterczały sztywno po bokach ciała a ważki nie miały możliwości ich złożenia. Nieco inaczej były również zbudowane nogi pierwotnych ważek.
Próbę czasu z niewielkimi tylko zmianami w budowie przetrwało 4875 gatunków żyjących i znanych obecnie na świecie ważek, jak jednak liczna jest to grupa może przekonać nas fakt, że obecny świat zamieszkuje zaledwie około 4000 gatunków ssaków (Askew R. R., 2004 - The dragonflies in Europe). Spośród współczesnych ważek zaledwie 72 gatunki napotykamy dziś w Polsce.
Cechą łączącą wszystkie ważki jest to, że zarówno osobniki dorosłe, jak też larwy są drapieżnikami. W karbonie ważki były jedynymi drapieżnikami w przestworzach. W powietrzu nie miały żadnych konkurentów. Budowa ich ciała wykazała dostateczne przystosowanie do zmieniających się od tamtego czasu warunków życia. Najniezbędniejszą cechą zapewniającą powodzenie w takiej egzystencji jest doskonała umiejętność latania połączona ze znakomitym zmysłem wzroku. Oczywiście nieprzerwanie trwająca, długa historia ważek wymagała wielu nowych specjalizacji i dziś żyjące ważki łączą te wszystkie nabyte cechy ze swym archaicznym charakterem.

 

Ważki charakteryzują się doskonałą umiejętnością latania, latają niezwykle szybko do przodu rozwijając prędkość około 100 długości ciała na sekundę, potrafią zawisnąć nieruchomo w powietrzu, a także z prędkością 3 długości ciała na sekundę latać do tyłu. Współczesne ważki osiągają prędkość do około 80 km/h. Nic więc dziwnego, że tak trudno sfotografować dużą ważkę w locie. Podczas lotu skrzydła ważek poruszają się przemiennie - gdy przednia para jest w górze tylna jest w położeniu dolnym.

Dzisiejsze ważki są owadami średniej lub znacznej wielkości. Rozpiętość skrzydeł największych obecnie żyjących ważek wynosi około 17 cm, najmniejsze zaś, jak choćby nasza ściśle chroniona iglica mała Nehalennia speciosa, około 2 cm. Długość ciała ważek jest zwykle nieco mniejsza od rozpiętości ich skrzydeł.

Aby delikatne ciała ważek mogły zostać utrwalone na setki milionów lat, musiały szybko zostać przykryte przez osady uniemożliwiające dostęp powietrza. Tylko pod takim przykryciem ich ciała w cieniutkich chitynowych pancerzykach nie podlegały rozkładowi. Niewiele znamy okazów karbońskich. Więcej poznano skamielin permskich, triasowych, jurajskich i kredowych. Młodsze ważki napotykano również, choć bardzo rzadko, w bursztynie.

 

Karbońska Meganeura monyi napotkana w 1885 roku, w warstwach z Commentry w Alpach Niskich w południowo-wschodniej Francji, osiągała rozpiętość skrzydeł około 67 cm. Ważkę tę opisał paleontolog Brongniart. Przechowywana jest w Paryżu w Museum National d'Historie Naturelle. Zdjęcie obok przedstawia tę właśnie ważkę. Jest ona widoczna od przodu i wyraźna jest przemienna praca jej skrzydeł, wykonywana w chwili nagłej śmierci.
Zdjęcie pochodzi ze strony:
www.ub.es/.....
Podczas prac wydobywczych prowadzonych na głębokości 500 m w kopalni karbońskiego węgla kamiennego w niewielkiej miejscowości Bolsover w Derbyshire w Anglii w 1979 roku znaleziono skamieniałą ważkę o rozpiętości skrzydeł 22 cm, była to ważka Erasipteron bolsoveri. W 1980 roku w tej samej kopalni węgla napotkano skamielinę ważki Tupus diluculum, widocznej na zdjęciu obok, o rozpiętości skrzydeł ponad 50 cm.
Zdjęcie pochodzi ze strony:
owen.nhm.ac.uk/.....
Oba okazy z Bolsover znajdują się w Natural History Museum w Londynie.

* * *

Karbońskie, pierwotne ważki, królowały w przestworzach 100 milionów lat wcześniej niż pterodaktyle i 150 milionów lat wcześniej niż pierwsze ptaki!!!

 

Skamieliny ważek karbońskich znane są również z obszarów Ameryki Północnej.

Zdjęcie pochodzi ze strony:
www.darwinismrefuted.com/.....

 

Na niektórych stronach internetowych zarówno polskich jak i z innych krajów, podaje się znacznie większe wymiary ważek karbońskich, o rozpiętości skrzydeł 1,5, a nawet 2 metry. Mówi się tam o wielkości głowy ważki porównywalnej z wielkością piłki do soccera (piłki nożnej). Strony te nie popierają swych informacji przytoczeniem jakichkolwiek skamielin, które są jedynym niepodważalnym dowodem.

 

Nawet wówczas, gdy znaleziska stanowią zaledwie fragment ciała zwierzęcia o znanej nam budowie, pozwalają na określenie z wielkim prawdopodobieństwem wymiarów całego organizmu.
Na podstawie napotykanych szczątków należy sądzić, iż ważki z rodzaju Meganeura mogły osiągać rozpiętość skrzydeł do około 72 cm i szerokość tułowia około 3 cm (Meganeuropsis permiana - jak wskazuje nazwa - gatunek żyjący w permie, rozpoznana w miejscowości Elmo w stanie Kansas w USA w 1939 r.).
Zdjęcie pochodzi ze strony:
www.windsofkansas.com/.....

 

W Bergamo we Włoszech w utworach górnego triasu napotkano nieznane dotąd gatunki Italophlebia, na zdjęciu obok zrobionym przez Gűntera Bechly widzimy znalezioną w 1987 roku ważkę Italophlebia gervasuttii.
Zdjęcie pochodzi ze strony:
www.naturkundemuseum-bw.de/.....

 

W Niemczech, pomiędzy Monachium a Norymbergą w miejscowości Solnhofen w wydobywanych tam do celów litograficznych wapieniach jurajskich napotkano bardzo liczne skamieliny różnych zwierząt. Były to ryby, gady, skorupiaki i inne oraz przede wszystkim interesujące nas owady, a wśród nich ważki. Osady te powstały 144-155 mln lat temu. Wapienie są osadami morskimi. W wapieniach z Solnhohen napotkano zwierzęta morskie i lądowe, co świadczy o tym, że ich szczątki były znoszone z lądu zapewne przez rzeki. Mimo tego transportu doskonale zachowane skamieniałości zwierząt i roślin wspaniale dokumentują różnorodność świata ożywionego w późnej jurze. Ówczesne ważki to liczne gatunki: Aeschnidium, Aeschnogomphus, Anisophlebia, Euphaeopsis, Isophlebia, Libellulium, Nannogomphus, Protolindenia, Pseudoeuphoea, Steleopleron, Tarsophlebia i Urogomphus. Wielkość tych ważek nie była już tak znaczna jak w karbonie. Ważki jurajskie były rozmiarami bardziej zbliżone do nam współczesnych, a rozpiętość ich skrzydeł wynosiła od 17 milimetrów (Agriocnemis) do 20 centymetrów (Coerulatus). Znakomita większość znalezionych w Solnhofen ważek miała rozpiętość skrzydeł 5-8 cm i długość ciała 2-12 cm, a więc były to ważki takich samych rozmiarów jak te, które dziś, po upływie około 150 mln lat, latają w Solnhofen nad brzegami Dunaju.

 

Zdjęcie obok przedstawia utrwalony w kamieniu lot tandemowy jurajskich ważek Mesuropetala koehleri, znalezionych w wapieniu z Solnhofen w 1848 r., które wyglądają tak samo jak dzisiejsze tandemy szablaków. Zdjęcie to wykonane przez Gűntera Bechly pochodzi ze strony:
www.naturkundemuseum-bw.de/.....

 

Na tym zdjęciu doskonale widoczna jest pełna szczegółów budowa skrzydła samicy ważki Cymatophlebia longialta w wapieniach z Solnhofen. Zdjęcie Gűntera Bechly ze strony:
www.naturkundemuseum-bw.de/.....

 

Pełna wdzięku i jakże podobna do ważek dzisiejszych jest skamielina samicy ważki Isophlebia aspasia z wapieni z Solnhofen; fotografia wykonana została przez Gűntera Bechly a pochodzi ze strony:
www.naturkundemuseum-bw.de/.....

 

Znane są także ważki z okresu kredy. Na zdjęciu obok widzimy ważkę Euarchistigma atrophium napotkaną w skałach dolnokredowej formacji Santana w Brazylii w 1990r. Zdjęcie Gűntera Bechly pochodzi ze strony:
www.naturkundemuseum-bw.de/.....

 

Bardzo nieliczne okazy ważek, najczęściej tylko fragmenty skrzydeł lub odnóży, zachowały się w bursztynie. Bursztyn jest skamieniałą żywicą drzew szpilkowych. Najstarsze bursztyny są wieku triasowego. Znane są kopalne bursztyny jurajskie, kredowe oraz paleogeńskie i neogeńskie. Bursztyn bałtycki powstał z żywicy drzew rosnących w Skandynawii i na nasze ziemie przyniesiony został przez lodowiec. Bursztynem nazywamy żywicę mającą ponad 1 mln lat. Żywice młodsze to tzw. kopale.
Na zdjęciu obok widzimy ważkę należącą do podrzędu równoskrzydłych (Zygoptera) zatopioną w bursztynie. Nie jest sprecyzowane miejsce ani wiek tego znaleziska, nie podano również autora zdjęcia. Podany jest jedynie rozmiar bursztynu ok. 1,8 cala czyli 4,5 cm, a więc ważka ma rozmiar współczesnych nam łątek i pałątek.
Zdjęcie pochodzi ze strony:
hoopermuseum.earthsci.....

 

Na stronach internetowych można dziś znaleźć bardzo wiele zdjęć okazów skamieniałych zwierząt w tym i ważek. Wiele z tych okazów można kupić za duże sumy pieniędzy, inne okazy zostały skopiowane i te repliki można kupić za dużo mniejsze pieniądze niż oryginały, nawet w sklepach internetowych. Najcenniejsze dla nauki, unikatowe skamieliny znajdują się w muzeach.

 

* * *

Tak się czasami mówi o współczesnych krokodylach albo żółwiach, które są potomkami ogromnych gadów sprzed milionów lat, że są "żywymi skamielinami". A liczba 65 mln lat oznaczająca wyginięcie dinozaurów wydaje się nam niewyobrażalnie odległa.

Więc cóż w takim razie powiedzieć o życiu ważek!!! Wierzyć się nie chce, że ważki istnieją od 300 milionów lat.

Pozwolę sobie na koniec zacytować moje własne słowa umieszczone na jednej ze stron o żagnicy:

300 mln lat.... tak, tak.... ważki to jedne z najstarszych zwierząt na Ziemi - pojawiły się 300 mln lat temu w okresie karbonu. Wtedy gdy rosły drzewa, z których powstał węgiel kamienny. Wierzyć się nie chce, że widziały jak powstawały dinozaury i widziały jak zginęły... Widziały jak powstawał Człowiek.... i zobaczą jak odchodzi...

Głupia sprawa z tymi ważkami!!! Bo tak naprawdę to chyba one rządzą Ziemią. A my...???

My... my jesteśmy na niej tylko chwilowymi gośćmi... Chyba czasami warto się nad tym zastanowić robiąc karierę albo załatwiając bardzo ważne sprawy!

* * *

Wspaniała i pasjonująca opowieść - dziękuję Ewo!!!

 





Valid HTML 4.01 Transitional
Ta strona spełnia standardy kodu HTML 4.01 Transitional